Τρίτη 3 Νοεμβρίου 2009. MACHU PICCHOU

Σήμερα Τρίτη 3 Νοεμβρίου, συμπληρώνοντας τρεις μήνες ταξιδιού, βρεθήκαμε στον σπουδαιότερο αρχαιολογικό χώρο ολόκληρης της Νότιας Αμερικής, το Machu Picchu. Χθες βράδυ ταξιδέψαμε με τρένο (δεν υπάρχει δρόμος) από το Ollantaytambo στο χωριό Aguas Calientes που όντας ο πλησιέστερος στο Machu Picchu οικισμός, φαίνεται πως ζει αποκλειστικά από τον τουρισμό. Νωρίς σήμερα το πρωί πήραμε το τουριστικό λεωφορειάκι που ανηφορίζει το φιδογυριστό χωματόδρομο, που ενώνει το χωριό με τον αρχαιολογικό χώρο.

Το Machu Picchu υπήρξε μία από τις πολλές μικρές πόλεις που έχτισαν οι Ίνκας στις κορυφές απόκρυμνων βουνών, την περίοδο της μεγάλης ακμής και εξάπλωσης της αυτοκρατορίας τους. Σε αντίθεση με τις περισσότερες πόλεις των Ίνκας που κατελήφθησαν από τους Ισπανούς, το Machu Picchu δεν έγινε ποτέ γνωστό στους Ευρωπαίους κατακτητές και καθώς εγκαταλείφθηκε (άγνωστο πότε) από τους κατοίκους του, απέμεινε μια «χαμένη πόλη», μέχρι το 1911 που ανακαλύφθηκε τυχαία από έναν Βορειοαμερικάνο αρχαιολόγο.

Στις επτάμιση το πρωί το Machu Picchu μας υποδεχόταν με ψιλόβροχο και ομίχλη, κάτι που έδινε στο χώρο μια εικόνα μυστηριακή και σίγουρα πολύ διαφορετική απ΄αυτήν που μας ήταν γνωστή από τις τουριστικές καρτ-ποστάλ.

Μετά απο μια πρώτη περιήγηση ανάμεσα από τα πέτρινα κτίσματα της αρχαίας πόλης, γύρω στις έντεκα πήραμε το απότομο μονοπάτι που σκαρφαλώνει στην κορυφή του Huayna Picchu, του λόφου που υψώνεται απέναντι από το Machu Picchu. Η ανάβαση είναι αρκετά κουραστική όμως η πανοραμική θέα του Machu Picchu και του γύρω τοπίου είναι πραγματικά μοναδική και αξίζει κάθε προσπάθεια...

Εν τωμεταξύ, όσο ήμασταν στο Huayna Picchu ο ουρανός καθάρισε κι έτσι επιστρέφοντας στο Machu Picchu μπορέσαμε να βγάλουμε τα αδιάβροχα και να τραβήξουμε μερικές καθαρότερες φωτογραφίες.