Φαίνεται πως κάποιος από τους αναγνώστες του blog μας μάτιαξε, γιατί δεν μπορούμε να εξηγήσουμε αλλιώς τις αναποδιές που μας βρήκαν τις τελευταίες μέρες!
Χθες θα φεύγαμε από το Montevideo για την πόλη της Αργεντινής Gualeguaychu, απ΄όπου θα συνεχίζαμε βόρεια για την Posadas στα σύνορα με την Παραγουάη. Είχαμε μάλιστα αγοράσει τα εισιτήρια Gualeguaychu–Posadas ήδη από το Buenos Aires, μην τυχόν και δε βρίσκαμε φτάνοντας στο Gualeguaychu. Στο Montevideo όμως μάθαμε πως κάτοικοι του Gualeguaychu έχουν κλείσει εδώ και πολύ καιρό τη γέφυρα του ποταμού Uruguay που ενώνει την Ουρουγουάη με την Αργεντινή, διαμαρτυρόμενοι για την κατασκευή ενός εργοστασίου χαρτιού στην περιοχή. Αναγκαστήκαμε λοιπόν να κατευθυνθούμε προς το βορειότερο πέρασμα και την αργεντίνικη πόλη Colon. Από ΄κει ταξιδέψαμε και πάλι νότια προς το Gualeguaychu προκειμένου να πάρουμε το λεωφορείο μας για την Posadas. Το λεωφορείο έφυγε με μεγάλη καθυστέρηση μετά τα μεσάνυχτα κι έτσι στην Posadas φτάσαμε τελικά σήμερα το πρωί συμπληρώνοντας 24 ώρες στο δρόμο!
Εντωμεταξύ ο γιατρός που είδαμε στο Buenos Aires για τις μαγουλάδες του Αλέξη, του είπε πως η παρωτίτιδα επηρέασε το πάγκρεάς του και του απαγόρευσε να σηκώνει βάρη για ένα μήνα. Έτσι, τα βάρη του ταξιδιού επωμίστηκαν τα κορίτσια. Μπροστά πήγαινε ο Αλέξης με μια μικρή τσαντούλα και πίσω αγκομαχούσαν φορτωμένες τα βαριά σακίδια η Κατερίνα κι η Ναταλή. Αποτέλεσμα, φτάνοντας στην Posadas και οι δύο ένιωθαν έντονο πόνο στη μέση. Στο κέντρο υγείας που πήγαμε, αφού τις φιλοδώρησαν με μια μυοχαλαρωτική ένεση, μας είπαν πως η μόνη θεραπεία θα ήταν να πάρουμε τσάντα με ρόδες και ν' αφήσουμε τα σακίδια... Έτσι, από σήμερα το μεσημέρι η «βαλίτσα» απέκτησε ροδάκια!
Ωστόσο παρά τις ενοχλήσεις στις μέσες, το απόγευμα ξεκινήσαμε και οι τρεις για τον οικισμό San Ignacio de Mini, όπου σώζονται τα ερείπια μιας κοινότητας Ιησουιτών ιεραποστόλων και ιθαγενών Guarani. Αυτές οι μικρές θεοκρατικές κοινωνίες λειτούργησαν από τα τέλη του 17ου αιώνα μέχρι τα μέσα του 18ου.
Χθες θα φεύγαμε από το Montevideo για την πόλη της Αργεντινής Gualeguaychu, απ΄όπου θα συνεχίζαμε βόρεια για την Posadas στα σύνορα με την Παραγουάη. Είχαμε μάλιστα αγοράσει τα εισιτήρια Gualeguaychu–Posadas ήδη από το Buenos Aires, μην τυχόν και δε βρίσκαμε φτάνοντας στο Gualeguaychu. Στο Montevideo όμως μάθαμε πως κάτοικοι του Gualeguaychu έχουν κλείσει εδώ και πολύ καιρό τη γέφυρα του ποταμού Uruguay που ενώνει την Ουρουγουάη με την Αργεντινή, διαμαρτυρόμενοι για την κατασκευή ενός εργοστασίου χαρτιού στην περιοχή. Αναγκαστήκαμε λοιπόν να κατευθυνθούμε προς το βορειότερο πέρασμα και την αργεντίνικη πόλη Colon. Από ΄κει ταξιδέψαμε και πάλι νότια προς το Gualeguaychu προκειμένου να πάρουμε το λεωφορείο μας για την Posadas. Το λεωφορείο έφυγε με μεγάλη καθυστέρηση μετά τα μεσάνυχτα κι έτσι στην Posadas φτάσαμε τελικά σήμερα το πρωί συμπληρώνοντας 24 ώρες στο δρόμο!
Εντωμεταξύ ο γιατρός που είδαμε στο Buenos Aires για τις μαγουλάδες του Αλέξη, του είπε πως η παρωτίτιδα επηρέασε το πάγκρεάς του και του απαγόρευσε να σηκώνει βάρη για ένα μήνα. Έτσι, τα βάρη του ταξιδιού επωμίστηκαν τα κορίτσια. Μπροστά πήγαινε ο Αλέξης με μια μικρή τσαντούλα και πίσω αγκομαχούσαν φορτωμένες τα βαριά σακίδια η Κατερίνα κι η Ναταλή. Αποτέλεσμα, φτάνοντας στην Posadas και οι δύο ένιωθαν έντονο πόνο στη μέση. Στο κέντρο υγείας που πήγαμε, αφού τις φιλοδώρησαν με μια μυοχαλαρωτική ένεση, μας είπαν πως η μόνη θεραπεία θα ήταν να πάρουμε τσάντα με ρόδες και ν' αφήσουμε τα σακίδια... Έτσι, από σήμερα το μεσημέρι η «βαλίτσα» απέκτησε ροδάκια!
Ωστόσο παρά τις ενοχλήσεις στις μέσες, το απόγευμα ξεκινήσαμε και οι τρεις για τον οικισμό San Ignacio de Mini, όπου σώζονται τα ερείπια μιας κοινότητας Ιησουιτών ιεραποστόλων και ιθαγενών Guarani. Αυτές οι μικρές θεοκρατικές κοινωνίες λειτούργησαν από τα τέλη του 17ου αιώνα μέχρι τα μέσα του 18ου.
δείτε στα επόμενα επεισόδια:
ΑπάντησηΔιαγραφήη γνωστή σχολιάστρια του blog μετα από 2 αξέχαστες εβομάδες
αναχώρησε και επέστρεψε στα πάτρια εδάφη....
διαβάστε πρώτοι τις δηλώσεις της:
"Αλέξη και Κατερίνα σας ευχαριστώ πολύ για όλα! Το χάρηκα πολύ αυτό το ταξίδι, όμως περισσότερο χάρηκα την παρέα σας! Πραγματικά περάσαμε πολύ ωραία!
Είδαμε και γνωρίσαμε ενδιαφέροντα πράγματα (πολλά απ' αυτά πρωτόγνωρα για μένα που για πρώτη φορά έκανα ένα τόσο μακρινό ταξίδι) και ζήσαμε μια ανεπανάλληπτη εμπειρία στους καταρράχτες του Iguazu.
Στις πόλεις γυρίζαμε όσο μπορούσαμε, δοκιμάζαμε την τοπική κουζίνα και παρέα με την Κατερίνα γυρνούσαμε στις αγορές και τα παζάρια!
Με παιχνίδια γνώσεων, μπιρίμπα, διηγήσεις ιστοριών και πειράγματα όλες οι ώρες (ακόμα κι αυτές των πολύωρων διαδρομων με λεωφορεία) περνούσαν πολύ ευχάριστα.
Και οι μικροαναποδιές δεν έριξαν το ηθικό της ομάδας που ακόμα και κουτσαίνοντας και αγκομαχώντας έφτανε πάντα στους προορισμούς της.
Απολαύστε τους δύο μήνες ταξιδιού που σας απομένουν με τον ίδιο ενθουσιασμό!
Καλή συνέχεια!
Καλή επιτυχία με τις εργασίες της Κατερίνας
Και καλό κουράγιο με τις ζέστες!
α! κάτι ακόμη:
παιδιά, μας καλομάθατε στις πολλές φωτογραφίες και τώρα μόνο με 2 μας κακοφαίνεται!
αφού βγάλαμε πολλές....!
ωωωχ...σας κάρφωσα! :-Ρ
φιλάκια πολλά-πολλά! "