Μετά από άλλες 28 ώρες πορείας στον Αμαζόνιο, χθες τα ξημερώματα φτάσαμε στο Santarem. Αυτή τη φορά ταξιδέψαμε με σιδερένιο πλοίο, πολύ μεγαλύτερο και λιγότερο γραφικό απ΄το προηγούμενο. Ωστόσο και πάλι οι χώροι των επιβατών δεν ήταν τίποτα άλλο, παρά μεγάλοι άδειοι χώροι στους οποίους στήνουν οι επιβέτες τις αιώρες τους.
Το Santarem είναι μια σχετικά μικρή –για τα δεδομένα της Βραζιλίας– πόλη, χτισμένη στο σημείο όπου ο ποταμός Tapajos χύνεται στον Αμαζόνιο. Λόγω διαφορών στην ταχύτητα, την πυκνότητα και τη θερμοκρασία, τα σκουρόχρωμα νερά του Tapajos και τα καφετιά νερά του Αμαζονίου ρέουν για αρκετά χιλιόμετρα παράλληλα, χωρίς να αναμιγνύονται, δημιουργώντας μια παράξενη διχρωμία μπροστά στην πόλη του Santarem.
33 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά του Santarem, στις όχθες του Rio Tapajos,βρίσκεται το χωριό Alter do Chao. Οι λευκές αμμώδεις νησίδες που σχηματίζονται μες στο ποτάμι, μπροστά στο Alter do Chao, έχουν κερδίσει για λογαριασμό του το προσωνύμιο: «η Καραϊβική του Αμαζονίου».
ksaderfakia mou gluka Xristos Anesth apo thn omorfh Paramythia....sas filame ego h Maria,o Lampros k olh h oikogeneia....
ΑπάντησηΔιαγραφήPerimenoume na epistrepsete k na mas metaferete tis empeiries sas....
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx Maxh
elpizo na min eidate tarantoules pouthena!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήDimitra