Τρίτη 1 Σεπτεμβρίου 2009. BUCARAMANGA

Κυριακή πρωί αφήσαμε πίσω μας και το Mompox με κατεύθυνση προς την Bucaramanga. Δέκα ώρες ταξίδι, εκ των οποίων οι μισές σε κακοτράχαλο χωματόδρομο Στην καρότσα αγροτικού αυτοκινήτου μέχρι το El Banco κι από 'κεί με μικρό λεωφορείο.

Φτάνοντας στην Bucaramanga αισθανόμασταν σα να περάσαμε σύνορα και βρισκόμαστε σε άλλη χώρα. Σε σύγκριση με τις πόλεις της βόρειας Κολομβίας, η Bucaramanga θυμίζει ευρωπαϊκή πόλη: καθαρή, οργανωμένη, ασφαλής. Έχουμε άλλωστε ακούσει ήδη πολλές φορές από τους Costeñοs (κάτοικοι των βόρειων ακτών της Κολομβίας), ότι η περιοχή τους είναι αρκετά εγκαταλειμμένη από την κεντρική (και ιδιαίτερα συγκεντρωτική) κυβέρνηση της Bogota, με αποτέλεσμα να αντιμετωπίζει πολύ πιο οξυμένα προβλήματα φτώχειας. Έτσι, το πρώτο πράγμα που μας εντυπωσίασε με το που φτάσαμε στην Bucaramanga, είναι πως δε χρειαζόταν να παζαρέψουμε το taxi, αφού εδώ συναντήσαμε για πρώτη φορά taxi με ταξίμετρο!

Στην Bucaramanga ζει ο Joaquin, παλιός γνώριμος από Θεσσαλονίκη. Είναι ο μικρότερος από τα πέντε παιδιά της εβδομηντάχρονης κυρίας Sonia, που στην εποχή της υπήρξε διάσημη χορεύτρια κλασικού χορού. (Ένα μεγάλο πορτραίτο της στολίζει ακόμη σήμερα ένα τοίχο στο κέντρο της πόλης). Με το μπαλέτο ασχολείται σήμερα η μία αδερφή του Joaquin, που ζει στην Bogota, ενώ άλλα δύο αδέρφια του ζουν στην Ευρώπη, στο Oslo και στο Bilbao. Ο πατριός του Joaquin είναι γνωστός Κολομβιανός μουσικοσυνθέτης και διευθυντής κλασικής ορχήστρας και τη δεκαετία του ΄70 υπήρξε μαθητής του Ξενάκη! Ο Joaquin λοιπόν, δάσκαλος κιθάρας ο ίδιος, ζει με τη μητέρα του και τον πατριό του σ΄ένα ζεστό και υπέροχα διακοσμημένο διαμέρισμα – γεμάτο βιβλία και αυθεντικούς πίνακες– στο οποίο και μας φιλοξενεί.

Τη Δευτέρα ο Joaquin μας ξενάγησε στην πόλη του. Είναι μια σύγχρονη βιομηχανική πόλη, χωρίς ιδιαίτερο τουριστικό ενδιαφέρον, που ωστόσο μας εντυπωσίασε με την οργάνωση, την καθαριότητα και τα πολλά πράσινα πάρκα της. (Άλλωστε φέρει και το προσωνύμιο «η πόλη των πάρκων»).

Σήμερα πήραμε το τοπικό λεωφορειάκι κι επισκεφθήκαμε τον ιδιαίτερα γραφικό οικισμό του Giron με τους λιθόστρωτους δρόμους και τα λευκά σπιτάκια, μόλις εννιά χιλιόμετρα από την Bucaramnga.

Το βραδάκι συναντηθήκαμε με μια γνωστή του Joaquin την Angie. Η Angie είναι κόρη του ιδιοκτήτη –και σήμερα η ίδια διευθύντρια- μιας από τις μεγαλύτερες κατασκευαστικές εταιρίες της Κολομβίας. Τα χρόνια των σπουδών της στο Newcastle της Αγγλίας έκανε πολύ παρέα με Έλληνες φοιτητές και θυμάται ακόμη πολλές φράσεις στα ελληνικά. Καθίσαμε για ένα παγωτό στο κέντρο κι ύστερα μας προσκάλεσε σπίτι της. Η Angie ζει στον τελευταίο όροφο ενός πύργου χτισμένου σ΄ένα λόφο στις παρυφές της Bucaramanga. Από την τεράστια τζαμαρία του σαλονιού της κατοπτεύει ολόκληρη την πόλη που απλώνεται στα πόδια της...!