Η σημερινή μέρα θα μείνει στη μνήμη μας ως το εικοσιτετράωρο της απόλυτης κακοτυχίας και ταλαιπωρίας!. Τα μεσάνυχτα θα πετούσαμε από Νέα Υόρκη για το Port of Spain, την πρωτεύουσα του Trinidad and Tobago, κι από ΄κει για Caracas. Υπολογίζαμε λοιπόν πως στις εννιά το πρωί θα ήμασταν ήδη στην πρωτεύουσα της Βενεζουέλας. Φαίνεται όμως πως υπολογίζαμε χωρίς τον ξενοδόχο γιατί από το πρώτο δευτερόλεπτο της καινούργιας μέρας, όλα άρχισαν να μας πηγαίνουν ανάποδα. Η πτήση από Νέα Υόρκη είχε καθυστέρηση, με αποτέλεσμα να χάσουμε την πτήση για Caracas, που έφυγε στην ώρα της! Θα ΄πρεπε λοιπόν να περιμένουμε στο αεροδρόμιο του Port of Spain μέχρι την επόμενη πτήση, που ήταν προγραμματισμένη στις 17:30.
Το Caracas θεωρείται η πόλη με τη μεγαλύτερη εγκληματικότητα στη Νότια Αμερική και στις περισσότερες συνοικίες της είναι επικίνδυνο να κυκλοφορεί κανείς τη νύχτα. Εντωμεταξύ από τη Misney, την κοπέλα που θα μας φιλοξενούσε στο Caracas, ούτε φωνή ούτε ακρόαση. Προσπαθήσαμε επανειλημμένα να επικοινωνήσουμε μαζί της χωρίς αποτέλεσμα. Αποφασίσαμε λοιπόν να κλείσουμε τηλεφωνικά ένα δωμάτιο σε ξενοδοχείο στο κέντρο του Caracas, με την ελπίδα πως θα προλαβαίναμε να φτάσουμε εκεί πριν πέσει η νύχτα. Έλα όμως που σε αντίθεση με την πρωινή πτήση που έφυγε στην ώρα της, η απογευματινή πτήση για Caracas είχε καθυστέρηση δύο ώρες!
Περιμένοντας το αεροπλάνο πιάσαμε κουβέντα με ένα μεσήλικο ζευγάρι απ΄το Caracas που φαίνονταν αρκετά ευκατάστατοι. Σφόδρα αντιτσαβικοί οι ίδιοι, μας περιέγραφαν την πόλη τους με τα μελανότερα χρώματα, διαβεβαιώνοντάς μας πως δε θα έπρεπε σε καμία περίπτωση να κατεβούμε στο κέντρο νύχτα. Λίγο αργότερα πλησιάζοντας στη Βενεζουέλα με το ελικοφόρο αεροπλανάκι (σε μέγεθος μικρού λεωφορείου), βλέποντας απ΄ το φινιστρίνι τις τεράστιες φλόγες των πετρελαιοπηγών και με τις περιγραφές του ζευγαριού στα αυτιά μας, αναρωτιόμασταν μήπως προσγειωνόμασταν σε κάποια επίγεια κόλαση...
Τελικά φτάνοντας στο Caracas, το ζευγάρι προθυμοποιήθηκε να μας πάνε οι ίδιοι μέχρι την Altamira, την πλούσια και ασφαλή συνοικία της πόλης, και να μας αφήσουν έξω από ένα γνωστό τους ξενοδοχείο. Το ξενοδοχείο ήταν εξωφρενικά ακριβό, αλλά τη δεδομένη στιγμή δεν είχαμε άλλη επιλογή κι έτσι επιτρέψαμε στον εαυτό μας μία πολυτέλεια...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου