Σάββατο 15 Αυγούστου 2009. VALENCIA

Οι πρώτες μέρες στη Βενεζουέλα ήταν περισσότερο μέρες γνωριμίας με την καθημερινή ζωή του ντόπιου πληθυσμού, παρά μέρες περιήγησης.

Το πρωινό της Τετάρτης προτιμήσαμε να μείνουμε στο ακριβό μας ξενοδοχείο για ξεκούραση και να αφήσουμε την επίσκεψη στα λιγοστά αξιοθέατα στο κέντρο του Caracas για όταν επιστρέψουμε σε εννέα μήνες. Βγήκαμε λοιπόν μόνο για μια μικρή βόλτα στη γειτονιά του ξενοδοχείου και το μεσημέρι πήραμε το λεωφορείο για Valencia. Καθώς βγαίναμε από το Caracas ξέσπασε δυνατή τροπική καταιγίδα, που μας συνόδεψε σ΄όλη μας τη διαδρομή μέχρι τη Valencia. Το αποτέλεσμα ήταν να δημιουργηθεί ένα απίστευτο μποτιλιάρισμα και μια διαδρομή δυόμιση ωρών να την κάνουμε σε πέντε!

Ένα από τα πρώτα πράγματα που μας εντυπωσίασαν στη Βενεζουέλα ήταν η σχεδόν μηδενική αξία της βενζίνης. Προχτές το ταξί που πήραμε σταμάτησε για βενζίνη και γέμισε 56 λίτρα για λιγότερο από 1 ευρώ! Έτσι βέβαια κυκλοφορούν υπερβολικά πολλά αυτοκίνητα για τους δρόμους που διαθέτει η χώρα, με αποτέλεσμα να επικρατεί παντού ένα κυκλοφοριακό χάος.

Στη Valencia λοιπόν, μας περίμενε η Deisy. Γύρω στα 28, παχουλή και κοντούλα, μ΄ένα διαρκές χαμόγελο στο πρόσωπο της, ζει με τους γονείς της σ΄ένα φτωχικό σπιτάκι στη Naguanagua, προάστιο της Valencia. Οι γονείς της, δύο αξιολάτρευτοι και εξαιρετικά φιλόξενοι άνθρωποι, μας υποδέχτηκαν σα να ΄μασταν συγγενείς τους. Η μητέρα της μόλις φτάσαμε μας ετοίμασε arepas, τηγανητή πίτα από καλαμποκάλευρο, με τυρί και αυγά από τις κότες τους, ενώ ο πατέρας εμφανίστηκε ξαφνικά με την κιθάρα του κι άρχισε να μας τραγουδά με δυνατή φωνή λατινοαμερικάνικα τραγούδια της εποχής του.

Η Deisy είναι λάτρης του Τσάβες και σε κάθε ευκαιρία μας περιγράφει με ενθουσιασμό τις μεταρρυθμίσεις που έχουν γίνει την τελευταία δεκαετία προς ανακούφιση των φτωχότερων στρωμάτων. Το σίγουρο πάντως είναι πως η αντιπαράθεση μεταξύ των οπαδών της κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης πρέπει να είναι ιδιαίτερα έντονη. Οι δρόμοι είναι γεμάτοι αφίσες και συνθήματα υπέρ του «Ναι» ή του «Όχι» στο πρόσφατο δημοψήφισμα για την τροποποίηση του συντάγματος, ενώ στους τοίχους βλέπεις πολύχρωμα προπαγανδιστικά γκράφιτι υπέρ της κυβέρνησης και του προέδρου.

Την Πέμπτη μείναμε στη Valencia με την Deisy που έχει άδεια αυτές τις μέρες. Γνωριμία με τα τρία από τα τέσσερα αδέρφια της και συνάντηση με φίλους της που θέλαν να μας γνωρίσουν. Ανάμεσά τους κι ο Miguel από το Maracaibo που μαθαίνει ελληνικά μ΄ένα δάσκαλο από τη Θεσσαλονίκη!

Το απόγευμα η Deisy και η φίλης της Francis μας ξενάγησαν μ' ενθουσιασμό στο μουσείο της ομάδας baseball της Valencia. Σε αντίθεση με τις υπόλοιπες χώρες της Νότιας Αμερικής, το δημοφιλέστερο σπορ εδώ δεν είναι το ποδόσφαιρο, αλλά το baseball!

Την Παρασκευή πήραμε το λεωφορείο για να επισκεφθούμε το εθνικό θαλάσσιο πάρκο Morrocoy, ένα σύμπλεγμα νησίδων με λευκές αμμουδιές, κοκοφοίνικες, πράσινα νερά και κοραλλιογενείς υφάλους.

Η συγκοινωνία στις πόλεις και γύρω από αυτές γίνεται με μικρά πολύχρωμα ιδιωτικά λεωφορεία. Στο εσωτερικό τους παίζει εκκωφαντική βενεζουελιάνικη μουσική και στη διαρκώς ανοιχτή πόρτα στέκεται ένας κράχτης που φωνάζει συνέχεια τον προορισμό του λεωφορείου, ψαρεύοντας επιβάτες από το δρόμο.

Ανεβήκαμε λοιπόν σ΄ένα τέτοιο με προορισμό το Tucacas, τον οικισμό από τον οποίο φεύγουν οι βάρκες για τις νησίδες του πάρκου. Πήραμε μία βάρκα για το Cayo Sobrero, που θεωρείται το πιο όμορφο από τα νησάκια. Το ίδιο το τοπίο είναι πραγματικά υπέροχο, όμως το πάρκο αποτελεί μάλλον τον νούμερο ένα εκδρομικό προορισμό των κατοίκων της γύρω περιοχής, με αποτέλεσμα να γεμίζει με εκατοντάδες οικογένειες που έρχονται να κάνουν το μπάνιο τους και μαζί τους με μεγάλες ποσότητες σκουπιδιών. Έτσι, το απόγευμα φύγαμε κάπως απογοητευμένοι από το πάρκο και σίγουρα τσουρουφλισμένοι από τον καυτό τροπικό ήλιο.

Σήμερα το απόγευμα πήγαμε με την Deisy σ΄ένα ορεινό χωριό, όπου υπάρχουν θερμά λουτρά. Ανοιχτές πισίνες με αχνιστό νερό γεμάτες κόσμο που παίρνει το μπάνιο του. Η Deisy έρχεται εδώ κάθε Σάββατο, καθώς στο σπίτι της, όπως και στα περισσότερα σπίτια, δεν υπάρχει ζεστό νερό!